Sezaryen Doğum | Doğum Hikayem

Daha  önceki yazılarımda Doktor Gazi ile tanışma hikayemi anlatmıştım.
Şimdi ise Kaya’nın doğumunda beraber çalıştığı ekibi ile ilgili yazıcaklarım var.O gün ilk ameliyat benimkiydi.
Haliyle herkes evinden yeni gelmiş, kahvaltı ya henüz yapmış yada yapamamıştı.Beni ebe hemşire teslim etmişti onlara… Sonra bir baktım yine ameliyathanedeydi meğer o alacakmış Kaya’yı…Bu arada ben spinal anestezi olduğum için baştan sona herşeyin farkındaydım.Duyuyor ve görüyordum…Hazırlıklar hızlanmıştı.
Anestezi Doktoru geldi.
Biraz sohbet , bol kahkaha 😉
Ve dakikalar sonra yedim belime iğneyi 🙂
Başladı karıncalanma , yatırdılar beni tekrar…
Sonra ameliyat kısmı gözükmesin diye paravanı koydular. ( ne gerek var yav keske konmasa )

Bu sırada okadar keyifliydi ki herşey…
Ekip süperdi.Enerjik, esprili…
Ameliyathane ekibi aslında çok riskli işler yapmasına karşın çok sakin ve güleryüzlüdür bana göre. Poliklinik ekipleriyle kıyaslandığında 😊

Ve sonunda Gazi Yıldırım gözükür ve Kaya’nın anne karnı serüvenini bitirmek üzere bir makas atar 😉

Tabi ben herzaman ki gibi bol bol konuşuyorum ekiple..

Birkaç dakika sonra midem bulanmaya başladı.Çok garip gelmişti çünkü Demir’in doğumunda hiç bukadar olmamıştı.

Hemen anestezi doktoruna söyledim.İlaç verildi.Yok geçmedi.
Tekrar…
Tekrar…
Sonra dedimki “kusuyorum”
Hemen elleriyle yüzümü okşadı ve “sakin ol kusabilirsin ben burdayım geçiçek birazdan”
Kustum…
Yüzümü sildi, yanaklarıma dokundu.
Sonra bir ses geldi…Kaya’nın sesi…
İste o anda tüm bulantı, karında hissettiğim.şişlik ve baskı herşey sona erdi…
Ama çok ağlıyordu.
Seslendim Yenidoğan doktoru burda mı?
Iyi mi Kaya? Ciğerlerinde sorun var mı?
– Demir yoğunbakımda kaldığı için en büyük korkumdu Kaya’nında aynı şeyleri yaşaması-

Hiçbir sorun yok diye cevap aldım.Dahada rahatladım.

Sonra Kaya geldi son kez yanıma ve artık hazırlanmak üzere yukarı çıkardı ebe hemşire onu.

Sonra yine ekiple başbaşaydım.
Gazi bey’e dedimki yağlarıda aldınız di mi? 😄
Asistanı ile birlikte dikişleri tamamladılar ve doğum sonlandı…
Sonra tabi tamami ile uyuşmuş bu bedeni sedyeden kaldıracak birilerine ihtiyaç vardı.Onlarda çok kibar ve güleryüzlüydü…
Ameliyathane kapısından çıktık…Serum takıldı yeniden…
Bir ses geldi yukardan “Hastayı alabilir miyim?” Ebe hemşire yukarı çıkmış Kaya’yı hazırlamış ve şimdi de beni almaya gelmişti.
Bir baktım eşim de yanında… Opucukler opucukler 😉
Odaya geldiğimde tabi eski kahkahalarımın kuvveti azalmıştı haliyle.

Ama gayet mutluydum.
Sonra Kaya geldi emzirdim.
Ve Hafif agresif olan Kaya beyin her sıkıntısında ebe hemşiremiz yanımızda bitti…

Şimdi o buz gibi ameliyathane de sıcacık kalpleri ile Kaya ve bana destek olan o gün orda görev alan ekibin tek tek isimlerini bilmek ve burada yazmak çok isterdim.Ancak öğrenme imkanım olmadı.

Öğrenebildiklerim ise ;

Sevgili Ebe Hemşire Lütfiye Yolcu.

Hem çok bilgili, hem pratik hemde güler yüzlü olduğun için çok teşekkürler…

Bana inanılmaz yardımcı olan Anestezi Doktorum Yard. Doç Doktor Sevgi Bilgen’ e de güler yüzü ve pozitifliği için çok teşekkür ediyorum.

Tüm ekip, ve tabiki Doç. Doktor Gazi Yıldırım

Her şey gönlünüzce olsun…